sigma

Specificaties

De Sigma AF 150-500mm f/5-6.3 DG APO OS HSM heb ik in een opwelling gekocht – voornamelijk vanwege de prijs van nog geen €400,- (tweedehands, zoals ik al mijn lenzen heb aangeschaft). De andere telelens in mijn bezit, de Tamron 70-300mm, is een hele fijne lens, maar soms wil je nét even wat meer bereik hebben. Dit bakbeest levert dat bereik.

Want het ís een bakbeest! Met een gewicht van ruim twee kilo wil je dit monster niet de hele dag aan je camera hebben hangen. Vandaar ook dat deze lens standaard wordt geleverd met een flinke statiefvoet, en het loont om die op een solide statief te monteren. Overigens is de statiefvoet ook prima te gebruiken als stabiel handvat (vandaar de vorm), voor het geval je met dit ding toch uit de hand wil fotograferen. Wat op zich prima te doen is dankzij de beeldstabilisatie, maar het is aan te raden om dit alleen bij goede lichtomstandigheden te doen. Hoewel… ik heb met deze lens uit de hand uitstekende maanfoto’s kunnen schieten! Het verdient echter mijn aanbeveling om de statiefvoet te demonteren als je uit de hand gaat schieten. Mij zit het ding dan meer in de weg dan dat ik er profijt van heb, en bovendien scheelt het gewicht.

Deze lens is niet voor iedereen. Het bereik van 150 tot 500mm is iets dat je echt nodig moet hebben – bijvoorbeeld voor het fotograferen van vogels, sport op grotere afstand, vliegtuigen, of als je paparazzo wilt worden (een tak van fotografie welke niet bepaald hoog in mijn vaandel staat…). Net als bij de Tamron 70-300mm levert bij deze takken van fotografie de cropfactor van mijn Nikon D7500 nog een voordeel van 1,5x zoom op.

Dit is wel een lens met een gebruiksaanwijzing. Zo heeft het me aardig wat tijd gekost met de in de Nikon D7500 ingebouwde AF Fine Tuning om de autofocus scherp te krijgen. Ook de scherpte neemt af boven de 400mm – iets dat je op kunt vangen door te diafragmeren naar f/11, waar de scherpte optimaal is. Maar daar moeten de lichtomstandigheden dan wel naar zijn. 
Dat neemt niet weg dat met deze lens voor een habbekrats prachtige foto’s op grote afstanden zijn te maken.

Kort gezegd: de Sigma AF 150-500mm f/5-6.3 DG APO OS HSM is niet meer de jongste lens – hij is al een tijd uit productie, en tegenwoordig wordt hij overklast door de nieuwere 150-600mm lenzen van Tamron en – ook weer – Sigma. Maar voor het geld is het werkelijk een fantastische supertelelens, en ik ben blij dat ik aan die opwelling heb toegegeven!

<< Tamron SP 70-300mm f/4-5.6 Di VC USD

Sigma 105mm f/2.8 EX DG OS HSM Macro >>

SPECIFICATIES

Specificaties

Een lens die standaard in mijn tas zit is de Sigma 18-35mm f/1.8 DC HSM Art – de enige lens in mijn bezit die specifiek is gebouwd voor APS-C body’s. 
Dit is een van de meest lichtsterke zoomlenzen ooit gebouwd! En omdat de scherpte van dit objectief van voor tot achter, en van centrum tot rand spatzuiver is, is de “Art” aanduiding die Sigma alleen aan zijn kwalitatief allerbeste lenzen geeft, meer dan terecht.

Deze lens is, voor zijn bereik en het feit dat het een DX-lens betreft, met 810 gram geen lichtgewicht, maar op mijn Nikon D7500 is hij prima in balans. Doordat het zoommechanisme volledig intern is, wordt de lens niet langer als je inzoomt. De autofocus is razendsnel en nauwkeurig, de bokeh is boterzacht.
Beeldstabilisatie ontbreekt bij deze lens. Maar het maximale diafragma van f/1.8 vangt dat prima op, want door het grote diafragma kan ik de sluitertijd verkorten. Ik gebruik deze lens naast het groothoekwerk voornamelijk voor portret-, landschaps- en straatfotografie. Dat zijn veelal statische onderwerpen, dus ik mis de beeldstabilisatie absoluut niet.

De Sigma 18-35mm f/1.8 DC HSM Art is sinds de aankoop razendsnel een van mijn favoriete objectieven geworden, naast de Tamron 35-150mm f/2.8-4 Di VC OSD die ik voor grotere afstanden gebruik. Die twee lenzen heb ik echt altijd bij me. Deze Sigma heeft bij mij twee lenzen vervangen: de Sigma 17-70mm f/2.8-4 DC Macro OS HSM Contemporary die ik eerder als walk-around lens gebruikte, en de Nikon AF-S 35mm f/1.8G.
Kort gezegd: deze Sigma 18-35mm f/1.8 is echt een fantastische lens!

<< Tamron 35-150mm f/2.8-4 Di VC OSD

Tamron SP 70-300mm f/4-5.6 Di VC USD >>

SPECIFICATIES

Specificaties

Soms is het gewoon heel tof om de natuur in te trekken, op zoek naar de kleinste bewoners van onze aardkloot. Vlinders, rupsen, torren, mieren, noem maar op. Zelfs strontvliegen krijgen een bijna magische schoonheid als je alle 6.000 facetten van hun ogen kunt tellen.
En dan is het fijn als je die ‘little critters’ goed op de gevoelige plaat weet vast te leggen. Liefst scherp, beeldvullend, en in een verhouding van 1:1. Als je dat echt goed wilt doen, dan ontkom je niet aan een macro-lens. Dus, je raadt het al, ik wilde een macro-lens hebben!

Nu ga ik nooit over één nacht ijs als het gaat om de aanschaf van een objectief. Wekenlang zit ik online reviews te lezen en Youtube af te struinen naar gebruikerservaringen van de lenzen die ik op het oog heb. En dan nog loop ik de fysieke winkels binnen het personeel ook nog maar eens om hun mening te vragen. De reden dat ik dat doe is onder andere omdat ik geen verzamelaar ben. Ik wil voor elk type fotografie één lens hebben, en dan moet dat de beste zijn die mijn budget zich kan veroorloven – en mág veroorloven, want bij mij is budget vooral een restrictie die ik mezelf stel. Ik zie er geen enkel nut in om voor één discipline twee of meer lenzen in huis te hebben die hetzelfde kunnen – uiteindelijk gebruik je alleen die ene die je het fijnste vindt om mee te werken, de rest ligt in de kast stof te verzamelen.
De keus voor een macro-lens was een lastige. Waarom? Omdat macro-lenzen in het algemeen primelenzen zijn, en die blinken vaak toch al uit in kwaliteit. Dus het werd kiezen uit diverse uitstekende opties.

Het is uiteindelijk de Sigma 105mm f/2.8 EX DG OS HSM Macro geworden. Ik wist bij voorbaat al dat het brandpunt op 105mm zou moeten liggen. Dat geeft me een mooie beeldvulling, maar ik houd voldoende afstand van het meerpotige mini-monstertje (ja, dat zie je pas als je een knaller van een macro-foto hebt gemaakt van bijvoorbeeld iets lieftalligs als een vlinder) om het niet te doen afschrikken. Niks zo frustrerend als tien minuten bezig zijn om je foto voor te bereiden, om vervolgens op het moment suprème het *****-beest weg te zien vliegen.
Dus dat beperkte in het woud van goede macro-lenzen de keus al enigszins, en uiteindelijk ging het tussen deze Sigma en de Nikon AF-S 105mm f/2.8G IF ED VR Micro (om de één of andere reden duidt Nikon zijn macro-lenzen aan met ‘micro’). Kwalitatief ontlopen de twee elkaar niet of nauwelijks, dus de prijs gaf de doorslag – de Sigma kostte me tweedehands nog geen twee-derde van wat de Nikon me armer zou maken.

Me so happy! De Sigma doet wat-ie moet doen, en dat doet hij verdomd goed. Hij is spatzuiver bij alle diafragma’s (hoewel de ‘sweet spot’ op f/5.6 ligt), de bokeh is werkelijk boterzacht, lichtafval is een non-issue (zo lang je de zonnekap er maar op laat staan en niet recht tegen de lichtbron in fotografeert) en er is nul vervorming. De beeldstabilisatie (OS in Sigma-taal) geeft een winst van dik drie stops, maar is wel een tikje luidruchtig. Ook al geen issue, want de meeste macro-foto’s maak ik vanaf statief, en dan staat de OS toch uit. De autofocus, hoewel spot-on, is niet de snelste, maar de beste macro-foto stel je met de hand scherp.
Ook voor deze lens geldt: hij is bedoeld voor een full-frame camera, dus dat kleine beetje randonscherptedat hij wijd open heeft valt buiten de randen van de DX-sensorvan mijn D7500. Bovendien is randonscherpte voor macro-fotografie ook alweer geen issue, omdat je die rand juist lekker creamy wilt hebben – ik wel tenminste.

De Sigma 105mm f/2.8 kan naast het macro-werk ook uitstekend worden gebruikt voor portretfotografie. Daar heb ik hem zelf nog niet voor gebruikt, ik heb voor portretten de Tamron 35-150mm f/2.8-4 Di VC OSD en de Nikon AF-S 50mm f/1.8G. Maar ik ga het zeker een keer proberen.
Als je er portretten mee gaat schieten moet je wel in het achterhoofd houden dat je, als je ‘m zoals ik op een DX-body gebruikt, rekening moet houden met de cropfactor van 1,5x. Je krijgt dan in feite een brandpuntsafstand van 158mm, dus je hebt dan wel wat meer afstand nodig in je studio dan normaal. Buiten moet dat uiteraard geen probleem zijn, en al helemaal niet voor macro-fotografie – de grotere brandpuntsafstand gunt je wat meer afstand tot het beestje, dus minder kans dat-ie er vandoor gaat.
Concluderend kan ik over deze lens eigenlijk heel kort zijn: wil je voor een zacht prijsje een uitstekend macro-objectief? Dan is de Sigma 105mm f/2.8 EX DG OS HSM Macro de lens voor jou. Hij is het zeker voor mij!

<< Sigma AF 150-500mm f/5-6.3 DG APO OS HSM

Nikon AF-S 50mm f/1.8G >>

SPECIFICATIES