nikon d7500

Specificaties

De Nikon D7500 is mijn primaire DSLR camera. Toen mijn vorige camera (een D7100) aan vervanging toe was, was er voor mij eigenlijk geen twijfel of ik over zou moeten stappen naar full-frame. Ik heb nooit problemen gehad met de kleinere APS-C sensor. Sterker nog, vaak haal ik er meer voordeel uit, omdat ik vaak foto’s op grotere afstand maak – wildlife, vliegtuigen en de maan. De cropfactor geeft me in die situaties meer beeldvulling.

Ook de overstap naar een mirrorless systeemcamera – in mijn geval zou dat dan de Nikon Z50 worden – is voor mij geen reële optie. Mijn ogen kunnen niet wennen aan de electronische viewfinder, die slechts een digitale interpretatie wergeven van wat er voor de lens gebeurt. Door mijn oogafwijking (ik ben nyctalopisch) zie ik in de EVF werkelijk elke vertraging en beeldfout die er in zit, waardoor het lijkt alsof ik naar een TV uit de jaren ’80 kijk die niet goed op het kanaal is afgestemd. Ik wil real-time zien wat er voor mijn lens gebeurt, niet een (voor mijn ogen slechte en vertraagde) electronische weergave ervan. Totdat de technologie dusdanig is gevorderd dat een EVF daartoe in staat is – of de fabrikanten een optische viewfinder zoals op een DSLR op een mirrorless kunnen plaatsen – laat ik node de spiegelloze systeemcamera links liggen. Dus bleef er uiteindelijk maar één optie over: de Nikon D7500.

Ik heb serieus gekeken naar zijn grotere broer, de Nikon D500. Dat is een van de verdomd weinige APS-C camera’s ter wereld die met recht een professionele camera mag worden genoemd. De D500 is echter door Nikon als eerste geslachtofferd ten faveure van de ‘grote migratie’ naar mirrorless systeemcamera’s, en wordt niet meer geproduceerd. Maar het ding is zó goed dat hij immens populair is, en daardoor tweedehands niet of nauwelijks verkrijgbaar. Vandaar dat ik voor de kleinere en iets minder rijk bedeelde D7500 ben gegaan.
En voor het sinds ik ben gaan fotograferen heb ik gekozen voor een nieuw exemplaar. Normaliter koop ik alles tweedehands. Het scheelt vaak enorm veel geld, en de kwaliteit is er, als je zorgvuldig zoekt, niet minder om. Maar met het idee in het achterhoofd dat ik vanwege mijn gereserveerdheid ten opzichte van mirrorless weleens héél lang met deze body moet gaan doen heb ik toch besloten om voor nieuw te gaan.

De sensor van de D7500 – dezelfde 20,9 megapixel sensor als die in de D500 – is state-of-the-art. En hij neemt meer mee van de D500: de razendsnelle EXPEED-5 processor en het 180,000 RGB lichtmetersysteem. Hij presteert uitstekend bij weinig licht (de belangrijkste reden om vervanging te zoeken voor mijn D7100, die op dat vlak minder goed presteert), en hij heeft een snelle en nauwkeurige autofocus. Helaas niet het 153-punts AF-systeem van de D500, maar het verder uitstekende 51-punts systeem dat zich in diverse Nikon-body’s al jaren bewijst. Ook erg fijn is de snelle burstfunctie van 8fps, met een buffer van maar liefst 50 RAW-beelden (tegen 6 voor de D7100…).

De ISO varieert van 100 tot 51.200, en is digitaal nog uitbreidbaar tot een verbazingwekkende 1.640.000.
Heb je daar iets aan? Nee, waarschijnlijk niet – ik heb het in elk geval nog niet getest. Het is ook niet nodig, want mijn ervaring is dat de D7500 de ruis tot en met een ISO van 12.800 nog ruimschoots binnen de perken houdt. En zelfs dat is een waarde die ik zelden gebruik, meestal kom ik niet eens boven de 1600.
Een andere, eveneens zeer waardevolle toevoeging ten opzichte van mijn oude D7100 is het touchscreen, dat bovendien kan kantelen. Draaien kan het dan weer niet, maar voor mij is dat geen gemis. Ik sta altijd achter de camera, nooit ervoor.

Eén aspect van de D7500 heeft mij wel flink doen twijfelen voordat ik tot aanschaf overging: het feit dat er maar één SD-kaart in past, tegen de twee in mijn oude D7100 of de D500. Professionals gruwen hiervan, en nemen deze camera daardoor ondanks de verder uitstekende specs niet serieus. Maar ik bedacht me twee dingen.
Ten eerste ben ik geen professional. Ik ben amateurfotograaf, hobbyist. Weliswaar is de hobby aardig uit de hand aan het lopen en krijg ik hier en daar al opdrachtjes, maar toch – ik ben geen professioneel fotograaf. Boeit het me dan wat professionals ervan vinden? Ja, natuurlijk, maar het is zeker geen dealbreaker.
Ten tweede dacht ik bij mezelf: “In de tien jaar dat ik nu fotografeer, hoe vaak is het voorgekomen dat een van mijn SD-kaarten het begaf?” Het antwoord: nul keer. En dat is wat ik pro’s als Thom Hogan, Robert Bishop en Dustin Abbott – fotografen met wie ik contact heb en wiens reviews en meningen ik als standaard hanteer – ook hoor zeggen. Aangezien ik altijd investeer in SD-kaarten van de hoogste kwaliteit (die van mij komen niet bij de Action vandaan, zeg maar), durfde ik dat risico dus wel te nemen.

En ik heb er nog geen seconde spijt van gehad! De Nikon D7500 is een heerlijke camera om mee te werken. Achteraf gezien ben ik ook blij dat ik deze heb genomen in plaats van de D500, want hij laat zich vrijwel exact op dezelfde wijze bedienen als mijn oude D7100. De D500 gebruikt de meer ‘professionele’ inrichting van de bedieningsorganen vergelijkbaar met de full-frame D850. En natuurlijk had ik daar prima aan kunnen wennen, maar ik heb met de D7500 vanaf dag één op mijn eigen vertrouwde werkwijze kunnen werken.
En dat alles maakt de Nikon D7500 voor mij de beste keuze om mee te fotograferen!

N.B. Het zal u wellicht zijn opgevallen dat ik met geen woord rep over de relatief uitgebreide video-mogelijkheden van de D7500. Dat komt omdat ik die functie simpelweg nooit gebruik. Ik ben fotograaf, geen videograaf. Ik kan dan ook geen zinnig woord zeggen over de videokwaliteiten van de D7500. Ik weet dat het er op zit, maar hoe en vooral hoe goed het werkt – ik heb geen idee.

Tamron 35-150mm f/2.8-4 Di VC OSD >>

SPECIFICATIES