nifty-fifty

Specificaties

De titel zegt het al: een 50mm primelens is een ‘must-have’ voor elke zichzelf respecterende fotograaf – maar ik zet het niet voor niets tussen aanhalingstekens. Ik laat me niet graag door anderen vertellen welke apparatuur ik ‘moet’ gebruiken. Wat ik gebruik wordt bepaald door mijn stijl van fotograferen, mijn ervaringen en – ook niet onbelangrijk – mijn budget.
Maar goed, vrijwel iedereen prijst de roemruchte ‘nifty-fifty’ de hemel in. Dus ook ik heb eraan moeten geloven. “Moeten”? Ja, zo voelde het in eerste instantie wel. Ik ben niet zo’n liefhebber van primes, met uitzondering van mijn Sigma 105mm f/2.8 macrolens. Het maken van macrofoto’s is zo statisch dat ik daar een zoomfunctie absoluut niet mis.

Voor de rest: call me lazy, maar ik zoom liever dan dat ik steeds een Weense wals moet dansen (een stap naar voor, twee achteruit) om de foto te kunnen maken die ik voor ogen heb. Het is een keuze. Daarom ben ik zo blij met de Sigma 18-35mm f/1.8, want dankzij dat fantastische stuk glas kon ik mijn Nikon AF-S 35mm f/1.8G, die ik onder dezelfde foto-maatschappelijke dwang had aangeschaft en nauwelijks gebruikte, doorschuiven naar mijn dochter die er wel blij mee is.
Maar toch ben ik weer gezwicht, “want je moét toch een 50mm prime hebben?”, hielden veel collega’s me voor. Dus ik heb een Nikon AF-S 50mm f/1.8G gekocht.

Gelukkig slaat deze lens geen enorm gat in je portemonnee. Nieuw kost hij rond de €250,-, ik heb hem voor nog geen honderd euro tweedehands aangeschaft. Ik koop mijn glas altijd tweedehands, want waarom de hoofdprijs betalen voor een nieuw objectief als een kwalitatief goede tweedehands vaak nog niet de helft kost?
Wat je er vervolgens voor terugkrijgt is volgens velen – professionals en hobbyisten gelijk – toch wel een van de beste lenzen die je op een Nikon DSLR kan zetten. Ik heb nog even getwijfeld of ik dan niet toch voor de f/1.4 had moeten gaan, maar diverse reviews wijzen de kleinere f/1.8 aan als de betere optie, dus mijn keus was snel gemaakt – ook vanwege de prijs, de 1.4 is zelfs tweedehands meer dan twee keer zo duur.

Overigens heb ik deze lens echt niet alleen maar gekocht omdat de muggenzifters in fotografie-land vinden dat je zonder ‘nifty-fifty’ geen echte fotograaf bent. Ik heb er wel degelijk een doel mee: portretfotografie in de studio.
Mijn belangrijkste portretlens is de Tamron 35-150mm f/2.8-4 Di VC OSD. Deze lens presteert naar mijn behoeften uitstekend, zowel in als buiten de studio. Maar soms zoek ik, heb ik gemerkt, in de studio toch nét even naar iets meer lichtsterkte in het glas, omwille van de scherptediepte. En daar komt de 50mm f/1.8 om de hoek kijken.

En potverdikkie, het is een fijne lens! Prima autofocus, de bokeh is zacht genoeg bij volle opening (bij f/4 en hoger wordt de bokeh hoekiger, omdat de diafragma-lamellen recht zijn en niet rond), het ding weegt drie keer niks, en hij is haarscherp bij alle diafragma’s. Op een full-frame camera loopt de randscherpte iets terug bij volle diafragma-opening, maar opnieuw komt daar het voordeel van een APS-C body als mijn D7500 naar voren: op de kleinere DX-sensor valt die randonscherpte helemaal weg. De lens heeft wel wat last van vervorming (vreemd genoeg ook weer meer op een FX camera dan op een DX), maar dat lost zichzelf op in de nabewerking, met de in Adobe Lightroom ingebakken lensprofielen.

De Nikon AF-S 50mm f/1.8G zit, ondanks het feit dat hij nog geen 200 gram weegt, niet standaard in mijn cameratas (ter vergelijking: de Sigma 18-35mm f/1.8 weegt meer dan vier keer zoveel, en zit er wél standaard in). Ik ben een slechte danser, dus bij vrijwel elke vorm van fotografie zoekt mijn linkerhand vrijwel automatisch naar een zoomring. Dus waarom zou ik een lens meeslepen die ik toch niet ga gebruiken? Dan gebruik ik dat vak in de tas liever voor bijvoorbeeld een reportageflitser.
Maar in de studio zit de ‘nifty-fifty’ standaard op mijn camera als ik statische portretten ga schieten, want daar ligt voor mijn manier van fotograferen de kracht van dit simpele, maar uitstekende lensje.
Dus stiekem ben ik toch blij dat ik gezwicht ben voor de foto-maatschappelijke druk, en mag ik me, met een 50mm prime in bezit, voor de muggenzifters toch “een echte fotograaf” noemen 😉

<< Sigma 105mm f/2.8 EX DG OS HSM Macro

SPECIFICATIES