Specificaties

Soms is het gewoon heel tof om de natuur in te trekken, op zoek naar de kleinste bewoners van onze aardkloot. Vlinders, rupsen, torren, mieren, noem maar op. Zelfs strontvliegen krijgen een bijna magische schoonheid als je alle 6.000 facetten van hun ogen kunt tellen.
En dan is het fijn als je die ‘little critters’ goed op de gevoelige plaat weet vast te leggen. Liefst scherp, beeldvullend, en in een verhouding van 1:1. Als je dat echt goed wilt doen, dan ontkom je niet aan een macro-lens. Dus, je raadt het al, ik wilde een macro-lens hebben!

Nu ga ik nooit over één nacht ijs als het gaat om de aanschaf van een objectief. Wekenlang zit ik online reviews te lezen en Youtube af te struinen naar gebruikerservaringen van de lenzen die ik op het oog heb. En dan nog loop ik de fysieke winkels binnen het personeel ook nog maar eens om hun mening te vragen. De reden dat ik dat doe is onder andere omdat ik geen verzamelaar ben. Ik wil voor elk type fotografie één lens hebben, en dan moet dat de beste zijn die mijn budget zich kan veroorloven – en mág veroorloven, want bij mij is budget vooral een restrictie die ik mezelf stel. Ik zie er geen enkel nut in om voor één discipline twee of meer lenzen in huis te hebben die hetzelfde kunnen – uiteindelijk gebruik je alleen die ene die je het fijnste vindt om mee te werken, de rest ligt in de kast stof te verzamelen.
De keus voor een macro-lens was een lastige. Waarom? Omdat macro-lenzen in het algemeen primelenzen zijn, en die blinken vaak toch al uit in kwaliteit. Dus het werd kiezen uit diverse uitstekende opties.

Het is uiteindelijk de Sigma 105mm f/2.8 EX DG OS HSM Macro geworden. Ik wist bij voorbaat al dat het brandpunt op 105mm zou moeten liggen. Dat geeft me een mooie beeldvulling, maar ik houd voldoende afstand van het meerpotige mini-monstertje (ja, dat zie je pas als je een knaller van een macro-foto hebt gemaakt van bijvoorbeeld iets lieftalligs als een vlinder) om het niet te doen afschrikken. Niks zo frustrerend als tien minuten bezig zijn om je foto voor te bereiden, om vervolgens op het moment suprème het *****-beest weg te zien vliegen.
Dus dat beperkte in het woud van goede macro-lenzen de keus al enigszins, en uiteindelijk ging het tussen deze Sigma en de Nikon AF-S 105mm f/2.8G IF ED VR Micro (om de één of andere reden duidt Nikon zijn macro-lenzen aan met ‘micro’). Kwalitatief ontlopen de twee elkaar niet of nauwelijks, dus de prijs gaf de doorslag – de Sigma kostte me tweedehands nog geen twee-derde van wat de Nikon me armer zou maken.

Me so happy! De Sigma doet wat-ie moet doen, en dat doet hij verdomd goed. Hij is spatzuiver bij alle diafragma’s (hoewel de ‘sweet spot’ op f/5.6 ligt), de bokeh is werkelijk boterzacht, lichtafval is een non-issue (zo lang je de zonnekap er maar op laat staan en niet recht tegen de lichtbron in fotografeert) en er is nul vervorming. De beeldstabilisatie (OS in Sigma-taal) geeft een winst van dik drie stops, maar is wel een tikje luidruchtig. Ook al geen issue, want de meeste macro-foto’s maak ik vanaf statief, en dan staat de OS toch uit. De autofocus, hoewel spot-on, is niet de snelste, maar de beste macro-foto stel je met de hand scherp.
Ook voor deze lens geldt: hij is bedoeld voor een full-frame camera, dus dat kleine beetje randonscherptedat hij wijd open heeft valt buiten de randen van de DX-sensorvan mijn D7500. Bovendien is randonscherpte voor macro-fotografie ook alweer geen issue, omdat je die rand juist lekker creamy wilt hebben – ik wel tenminste.

De Sigma 105mm f/2.8 kan naast het macro-werk ook uitstekend worden gebruikt voor portretfotografie. Daar heb ik hem zelf nog niet voor gebruikt, ik heb voor portretten de Tamron 35-150mm f/2.8-4 Di VC OSD en de Nikon AF-S 50mm f/1.8G. Maar ik ga het zeker een keer proberen.
Als je er portretten mee gaat schieten moet je wel in het achterhoofd houden dat je, als je ‘m zoals ik op een DX-body gebruikt, rekening moet houden met de cropfactor van 1,5x. Je krijgt dan in feite een brandpuntsafstand van 158mm, dus je hebt dan wel wat meer afstand nodig in je studio dan normaal. Buiten moet dat uiteraard geen probleem zijn, en al helemaal niet voor macro-fotografie – de grotere brandpuntsafstand gunt je wat meer afstand tot het beestje, dus minder kans dat-ie er vandoor gaat.
Concluderend kan ik over deze lens eigenlijk heel kort zijn: wil je voor een zacht prijsje een uitstekend macro-objectief? Dan is de Sigma 105mm f/2.8 EX DG OS HSM Macro de lens voor jou. Hij is het zeker voor mij!

<< Sigma AF 150-500mm f/5-6.3 DG APO OS HSM

Nikon AF-S 50mm f/1.8G >>

SPECIFICATIES